MERHABA “YENİ TÜRKİYE”

Neresinden başlayalım üzülmeye?
Ya da nasıl donmasın kanımız?
Gelin bir deneyelim; içimiz kaldıracak mı, aklımız alacak mı, vicdanımız sızlamadan bir saniye durabilecek miyiz yerimizde?..

• Uzaktan eğitim sistemiyle eğitimlerine devam etmek zorunda kalan öğrencilere mi yansın canımız? Yoksa evinde bilgisayarı ve ya interneti olmaması sebebiyle online eğitim dahi alamayan öğrencilere mi?…
• Ufacık bir ekran aracılığı ile öğrencilerini ellerinden geldiğince eğitmeye ve öğretmeye çalışan öğretmenlerimize mi?
• Gerçekten işini hakkıyla ve layıkıyla yapan sağlık çalışanlarına mı?
• Sahi aylardır kapalı olan esnaf ne durumda? Ödenemeyen kiralara, faturalara da yanar mı canımız? Ya da evine ekmek götürmek için yerel işletmelerde çalışan işçilerimiz? Ne oldu sahi o insanlarımız? Evlerine çocuklarına yalnızca bir ekmek alacak kadar paraları var mı acaba?.. Kaldı mı ki?…
• Sadece sanatla ilgilenen ve ekmeğini bu alandan kazanan vatandaşlarımız ne durumda acaba? Bir müzisyenin yalnızca bu işi yaparak cebine üç-beş kuruş para koyabildiğini düşünün.. Ve aylardır bunu yapamadığını, evindeki klima, televizyon gibi eşyalarını satmaya başladığını ve elinden başka iş gelmediğini, gelse dahi o işi bulamadığını düşünün.. Evet, biz düşününce çıldırdık değil mi? Bunu yaşayanlar olduğunu da biliyor muyduk?
• Peki hangimizin haberi var; sokağa çıkma yasağının olduğunu evinde televizyon olmadığı için öğrenemeyen ayakkabı boyacısı abimizin varlığından? Kısıtlamayı duymayıp sokakta müşteri beklediğinden?

Hangi birine, hangimize üzüleceğimizi şaşırdık artık.. Çözümsüz yasaklarla ve kurallarla nereye sürüklendiğimizi bilmediğimiz günler yaşıyoruz.. Evet, kabul ediyorum; dünyayı altüst eden bir salgınla mücadele etmeye çalışıyoruz.. Bahsetmeye çalıştığım ki daha da yazılmaya devam edilse ne yazık ki sayfalar alacak içimizin acısı bu kadar da değil.. Şimdi soruyorum, gerçekten içimiz, vicdanımız, aklımız rahat mı? Belli ki olmaması gerekiyor çünkü komşusu açken tok yatan bizden değildi..

Yani sözün özü, kısacası sosyal mesafeye, hijyene ve maske takmaya dikkat etmeyi ihmal etmeyelim lakin; bu ciddi ve içler acısı meseleleri de oturup bi düşünelim.. Her birimiz tüm bu meselelerimizin neresinde olduğumuzu sorgulayalım..
Çünkü ne demişti Tolstoy; ‘Acı duyabiliyorsan, canlısın. Başkalarının acısını duyabiliyorsan, insansın.’

Sağlıcakla kalın.. Daha güzel günlere.. 🐞