VRE APOSTOL! ANLATILAN SENİN HİKAYENDİR
Adamız Türkiye’nin en büyük adası ve hala bakir bir konumda bulunuyor olması sevindirici bir durumdur. Benim adalı olmama 2002 yılında Fransız misafirlerimi buraya gezmeye getirmem sebep oldu.
Ada’ya ilk defa geliyordum, bakirliğini çok beğenmiştim. Hele Bademli köyünü görünce, tam sakin bir emekliliğin yaşanacağı yer burası olmalı diyerek içimden geçirmiştim. Kısmet oldu adalı, Bademli köylü oldum.
2002 yılının kışında köyümüzde kahvehaneye çıktığımda, nüfusumuzun azlığını gördüm. Öyle ki pişti oynamak istediğimizde, Taki amca vardı, Apostol vardı, birde ben ama dördüncü kişi eksik. O zaman köyümüzün kahvehanesini çalıştıran Reşat’a çayları getir, sende masaya otur der kareyi tamamlardık. Şamatadan saatlerin nasıl geçtiğini anlamazdık.
Benim Apostol’u tanımam işte böyle başladı. Köylüler ve çevrenin deyişi ile o köyün delisiydi. Halbuki bana göre gayet aklı başında, ne söylediğini bilen, içi insan sevgisi ile dolu bir arkadaştı. Hiç unutmuyorum bir gün bana ”Vre Hasan, köyde odun çok adam yok, adam.” demesi ona bakış açımın yönünü belirlemişti. Kendi özgürlüğünü seviyor, kimseyi takmıyordu. Ada da doğmuş ada da ölmüştü. Hayatında ada dışına sadece askerliğini yapmak için çıkmıştı, ada sevdalısıydı.
Adamızı karış karış bilirdi, zaten köyümüzde kadastro geçerken bilirkişilik yapardı. Mahkemeden gelen bilirkişilik davetini gururla gösterirdi. Vre Hasan yine çağırıyorlar derdi içinde taşıdığı bir gururla.
Adamızda onu tanımayan yoktu. Başındaki asker kepini yaz-kış takardı. Öyle ki o kep onun alameti farikası olmuştu. Kısaca anlattığım Apostol’u daha yakından tanımak isteyen okurlarıma, gazeteci Deniz Kavukçuoğlu’nun yazdığı ”Hüzün Adasında Bir Köy” adlı kitabında Bademli’li köylülerle yaptığı röportajlardan birini de benimle yapmıştı. Orada Apostol’u anlatmıştım. İlginizi çekeceğini umduğum bu kitabı okumanızı öneriyorum. Apostol’u daha yakından tanıyacaksınız ve seveceksiniz.
Bu yazı vesilesi ile Apostol için tekrar toprağı bol olsun diyorum. Bizlere yaşattığı güzel anılar için teşekkürü bir borç biliyorum. İki toplumlu bir ada da yaşamanın güzelliklerini hep birlikte paylaşmak dileğiyle….
Çünkü paylaştıkça her şey daha güzel oluyor.
